Er komt een moment dat je na, of eigenlijk tijdens, je burn-out weer aan het werk gaat. Of je dat nou zelf hebt besloten of dat het een beslissing van de arboarts is; het moment komt er.

Als je net thuis zit met je burn-out lijkt het haast onvoorstelbaar dat je op een gegeven moment weer aan het werk gaat. Het lijkt dan echt nog een ver van je bed show. Eerlijk gezegd; dan is het ook nog een ver van je bed show. Want als je thuis zit met een burn-out dan kom je er niet bovenop in 1-2-3 weken of met 1 goede sessie met een coach.
Ik hoor wel eens mensen zeggen; “ja, ik had ook een burn-out. Maar je moet gewoon even naar een psycholoog dan ben je binnen 2 weken weer aan het werk”. Ehh? Ik vraag me dan echt af onder welke steen die mensen hebben geleefd! Want nee.. een burn-out is over het algemeen niet te “herstellen” met 1 sessie. Een burn-out betekend dat je al tijden (zeg maar jaren) over je grenzen bent gegaan… Dus als jij er binnen 2 weken vanaf was? Dan ben je waarschijnlijk overspannen geweest of overmand door stress. Sorry, een burn-out? Waarschijnlijk niet.
Die stress waar jij toen aan toe hebt gegeven in die 2 a 3 weken? Daar ben ik talloze keren doorheen gegaan en ben ik gewoon doorgegaan met wat ik deed. Ik luisterde daar al niet naar!

Bij mij gebeurde het dat mijn arboarts op een gegeven moment zei dat ik maar weer eens moest gaan werken. Of het in ieder geval proberen. “Het is vandaag de 14de maar ik heb graag dat je vanaf de eerste dag van de volgende maand weer gaat werken”. Ok… slik… maar ben ik daar wel echt klaar voor?

Het punt is dat ik zelf al een tijdje dacht dat ik wellicht maar eens iets moest gaan doen qua werk. Of tenminste, ik begon te denken dat dat thuis zitten en rustig aan doen een beetje té comfortabel werd. Ik was bang dat ik teveel aan het wennen was aan de rust. Die had ik natuurlijk wel nodig, maar ik merkte wel dat ik steeds meer kon en wilde doen.

Maar als de artboarts dan zegt dat het tijd wordt.. dat was dan toch weer een andere kant! Was het niet te snel? Wat als ik dalijk weer thuis kom te zitten? En hoe? wat? en waar dan?!

Op dat moment wist ik al dat mijn tijdelijke contract bij mijn werkgever niet verlengd werd. Dat had met mijn burn-out te maken, want ik werkte in een erg klein bedrijfje. Ik snap het wel.. voor mijn werkgever was dat ook een lastige situatie.

Ik was wel al langer wat meer aan mijn website aan het werken (recepten ontwikkelen), want ik merkte dat ik daarvan juist wel energie kreeg. Maar dan wel op m’n eigen tempo. Mijn arbo-arts juichte dit ook de gehele tijd toe en vertelde me dat ik me zeer zeker niet schuldig moest voelen dat ik dat “wel kon doen, maar voor iemand anders werken niet”. Want dat is toch hoe het voelde voor mij. Lastig he… weer zo’n puntje waarmee ik mezelf echt gruwelijk in de weg kon zitten.

In de gesprekken met mijn coach was ik er wel al achter gekomen wat ik wilde. Ik wilde niet meer fulltime voor een baas werken! Juist omdat ik merkte dat het ontwikkelen van recepten, content en fotograferen me wel energie geven wist ik dat ik daar meer mee wilde gaan doen. Daarbij ben ik ook niet voor niks voedingsdeskundige, dus wellicht wil ik daar ook nog meer mee gaan doen. Enkele dagen voor een baas en daarnaast mijn eigen bedrijf opbouwen, daar had ik zin in en daar wilde ik voor gaan!

Dus dat is wat ik nu doe!